Θυμάστε όταν κάποιος σας προσέφερε μια IPA, την πρώτη που δοκιμάσατε ποτέ; Οι περισσότεροι θα νιώσατε περίεργα λόγω της έντονης πικράδας, που δεν έχετε συνηθίσει στις μπύρες σας. Από τότε συνδέσατε αυτό το στυλ με την έντονη πικράδα στις μπύρες. Να σας ενημερώσω ότι δεν είναι όλες οι India Pale Ale πικρές, όπως νομίζετε.
Η πορεία των περισσότερων καταναλωτών είναι κοινή. Ξεκινούν από τις κλασικές και εμπορικές Lager και Pilsner, τις ελκυστικές αυτές ξανθές μπύρες που παράγονται σε κάθε χώρα (διαβάστε εδώ τις διαφορές μεταξύ Lager και Ale). Η συνέχεια, ανάλογα την περιέργεια, οδηγεί αργά ή γρήγορα στο μονοπάτι προς τις India Pale Ale. Οι μπύρες αυτές κέρδισαν τις μικροζυθοποιίες και εν συνεχεία τους καταναλωτές γιατί το γευστικό τους προφίλ είναι το αντίθετο από τις γλυκές βυθοζύμωτες Lager. Είναι ακόμα πιο πικρές από τις Pilsner, γνωστές για την διακριτική τους πικράδα.
Οι IPAs απέκτησαν φανατικούς καταναλωτές και σταδιακά ξεκίνησε ένας «αγώνας» για την πιο πικρή μπύρα του στυλ. Γνωστές σήμερα μικροζυθοποιίες –τότε ανερχόμενες– αύξαναν τους πικρικούς βαθμούς στις μπύρες τους, σε σημείο που για το μέσο καταναλωτή η απόλαυση έστω και ενός ποτηριού απαιτούσε σημαντική προσπάθεια αν δεν ήταν αδύνατη. Ο σκοπός αφενός της μπύρας είναι να φέρνει τους ανθρώπους κοντά και αφετέρου των μικροζυθοποιίων να επιβιώσουν οικονομικά. Συνεπώς μία μπύρα με υψηλές πικρικές μονάδες θα καταναλώνονταν από ελάχιστους και δεν θα ήταν για μεγάλο διάστημα εμπορική.
Στροφή λοιπόν στην παράδοση και κατεύθυνση στην παραγωγή IPA με λιγότερες πικρικές μονάδες, ώστε να καταναλώνονται ευκολότερα και συχνότερα. Λιγότερη πίκρα σήμαινε περισσότερες πωλήσεις, γι’ αυτό το ιστορικό στυλ που αναβίωσε δυναμικά και δείχνει να έχει μέλλον. Η πικράδα προέρχεται από τον λυκίσκο, τις ποικιλίες που επιλέγονται και πως αυτές χρησιμοποιούνται από τον ζυθοποιό. Την μετράμε σε IBU’s και όσα περισσότερα τόσο πιο πικρή είναι. Το εύρος πικρικών βαθμών μιας IPA ξεκινά στα 20 IBU’s και μπορεί να φτάσει ακόμα και τετραψήφιο, με τα 70 IBU’s να είναι ήδη ένα υψηλό νούμερο για μια μπύρα αυτού του στυλ. Όλο και περισσότεροι παραγωγοί αναφέρουν πλέον τα IBU’s στις ετικέτες τους, οπότε μία πρώτη ιδέα για το βαθμό πικράδας μιας μπύρας λαμβάνεται με το μάτι.
Γευστικά όμως ορισμένοι που αναμένουν μια πολύ πικρή μπύρα, μπορεί να απογοητευτούν. Τα 20 IBU’s να είναι λίγα και να μην θεωρούν την μπύρα ότι ανήκει στις IPA ή τα 40 IBU’s να μην είναι τόσο έντονα, καθώς ισορροπούνται από τις βύνες που χρησιμοποίησε ο ζυθοποιός. Τα IBU’s είναι απλά ένας αριθμός ωστόσο η πικράδα μιας μπύρας, ακόμα και για μια 25άρα, μπορεί να διαφέρει στην αίσθηση της γευστικής παλέτας κάθε καταναλωτή.
Η φαντασία των ζυθοποιών δεν έχει όριο. Πολλοί ακολουθούν τάσεις που δημιουργούνται σε μια περιοχή και από την οποία δημιουργείται ένα υποστυλ, μια νέα εκδοχή της IPA όπως είναι οι New England IPA (NEIPA), American IPA, East Coast IPA. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που δίνουν έναν διαφορετικό χαρακτήρα στις IPAs τους, τέτοιες είναι οι Session IPA, Black IPA, Weizen IPA ή ακόμα και ο Milkshake IPA. Ανακαλύψτε ποιο στυλ σας αρέσει περισσότερο και ταιριάζει καλύτερα στη γεύση σας δοκιμάζοντας συνεχώς. Μην απορρίψετε κάποια μπύρα ως IPA γιατί δεν είναι τόσο πικρή όσο θα θέλατε. Μπορείτε να διατηρείτε τις αμφιβολίες σας, αλλά σκεφτείτε ότι μια ελάχιστα πικρή IPA μπορεί να είναι το εισιτήριο στον κόσμο αυτού του στυλ για κάποιον που τώρα ξεκινά την αναζήτηση ή για εκείνον που δεν αντέχει την έντονη πικράδα όμως οι Pilsner δεν του είναι αρκετά πικρές ή ότι μια Pale Ale μπορεί να είναι αρκετά πικρή σαν να ήταν IPA. Κλείνω όπως άρχισα, ελπίζοντας να σας έπεισα να δοκιμάσετε για να διαπιστώσετε ότι δεν είναι όλες οι India Pale Ale πικρές.
