Η στήλη VERSUS φιλοξενεί διαξιφισμούς μεταξύ αποσταγμάτων, εκ των οποίων το ένα είναι πάντοτε το gin. Αυτή τη φορά, σημειώνουμε διαφορές και ομοιότητες ανάμεσα στο gin και το bourbon.
Αν το gin έχει ταυτιστεί, με τους Λονδρέζους, το bourbon είναι συνώνυμο με την Αμερική. Το αμερικανικό ουίσκι (whiskey), είναι ένα απόσταγμα που, όπως και το gin, το έχω στην καρδιά μου. Αυτή η παρατήρηση αποτελεί, από μόνη της, μία βασική ομοιότητα ανάμεσα στα δυο αποστάγματα. Ωστόσο, είναι αυστηρά υποκειμενική και –μάλλον– αδιάφορη για εσάς. Πάντως, το bourbon το εκτίμησα, κυρίως, την εποχή που δεν μου ταίριαζε γευστικά, τα πρώτα χρόνια που εργαζόμουν ως bartender. Τότε δεν το χρησιμοποιούσα σε cocktails. Αλλά μου άρεσαν οι πελάτες που το ζητούσαν. Ήταν συμπαθητικά περίεργοι, φαίνονταν να γνωρίζουν τι πίνουν και –συνήθως– έπιναν ένα-δυο ποτά. Έπειτα, χαιρετούσουν ευγενικά και απομακρύνονταν αθόρυβα.
Αργότερα, όταν ξεκίνησα να διαβάζω για τα αποστάγματα, το bourbon, μου κέντρισε το ενδιαφέρον λόγω των προδιαγραφών του, των πολλών «πρέπει» που αποτελούν μέρος της παραγωγής του και που βεβαίως, με αυτόν τον τρόπο, προστατέυεται η ιδιατερότητά του, όπως συμβαίνει και με τα καλής ποιότητας Distilled και London Dry Gin. Α, παρεμπιπτόντως κοιτάτε μια βασική διαφορά, ανάμεσα στα δυο ποτά, που συνδέεται με τον τόπο παραγωγής τους: ενώ τα gins της κατηγορίας London Dry, είναι δυνατόν να φτιάχνονται οπουδήποτε, αντίθετα, το bourbon πρέπει να παράγεται στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής (όχι απαραίτητα στο Kentucky, παρότι η πλειοψηφία τους προέρχεται από εκεί).
Για το gin, το «αλκοόλ βάσης» μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε πρώτη ύλη (σιτηρά, σταφύλια, πατάτα κλπ), αλλά συνήθως είναι το ουδέτερο απόσταγμα σιτηρών (neutral grain spirit) αυτό που χρησιμοποιείται. Στο bourbon τα πράγματα είναι αρκετά πιο αυστηρά, καθώς η πρώτη ύλη (το μίγμα σιτηρών) θα πρέπει να περιέχει τουλάχιστον 51% καλαμπόκι. Επίσης, η τελική ένταση προς κατανάλωση του bourbon, το αλκοολούχο δηλαδή που εμφιαλώνεται, θα πρέπει να έχει ελάχιστη περιεκτικότητα σε αλκοόλ 40%, ενώ οι κανονισμοί για το gin έχουν ορίσει ως κατώτατο όριο το 37,5% (αν και κάθε gin που σέβεται τα βοτανικά του, εμφιαλώνεται με περισσότερη από 40% αλκοολική δύναμη).
Αν βάλετε bourbon και gin σε δύο όμοια ποτήρια, εύκολα θα διακρίνετε οπτικές διαφορές μεταξύ των δύο υγρών. Αυτό συμβαίνει, γιατί ενώ –κατά κανόνα και παραδοσιακά– το gin δεν ωριμάζει σε βαρέλια, καθώς έτσι χάνει τον φρέσκο βοτανικό χαρακτήρα του, το bourbon οφείλει να παλαιώνει. Τα τελευταία μάλιστα πρέπει να είναι ολοκαίνουρια και το ξύλο να προέρχεται από λευκή αμερικάνικη δρυ. Αν, επιπρόσθετα, το bourbon χαρακτηρίζεται ως straight, τότε θα πρέπει να έχει παλαιώσει τουλάχιστον για 2 έτη.
Μια ακόμα αξιοσημείωτη διαφορά ανάμεσα στα δυο συγκρινόμενα αποστάγματα είναι ότι, ενώ στο bourbon επιτρέπεται να προστεθεί μόνο νερό πριν από την εμφιάλωσή του, στα London Dry Gin μπορεί εκτός του ύδατος να προστεθεί και ουδέτερο αλκοόλ.
Τέλος, τόσο το bourbon, όσο και το gin αγαπούν τα cocktails. Η ανάμιξή τους με άλλα συστατικά, τα καθιστούν μοναδικά, ανθεκτικά στο χρόνο και αγαπητά από το κοινό. Το gin πρωταγωνιστεί σε cocktails, όπως το Negroni, το Dry Martini, το Americano, το Royal Hawaiian το Last Word και το Clover Club, ενώ το bourbon ενσωματώνεται περίφημα σε συνδυασμούς όπως το Brown Derby, Mint Julep, Vieux Carre, Sazerac, New York Sour και Boulevardier.
Πρώτη δημοσίευση στα Ελληνικά: Beer & Bar Magazine, Τεύχος 9
