Η αντιμετώπιση των φόβων εξαρτάται κυρίως από το τι ή ποιος είναι αυτό που τρομάζει. Για να είμαστε ειλικρινείς, είτε φοβάστε μη τραυματιστείτε ή απλά φοβάστε μην εκτεθείτε, ο φόβος είναι φόβος. Για εμένα προσωπικά, δεν έχει σημασία πως αισθάνομαι αν έχω ή όχι αυτοπεποίθηση γι’ αυτό που κάνω, στο τέλος είναι πως αισθάνεται το σύμπαν για εμένα τη συγκεκριμένη ημέρα.
Ένα από τα προνόμια του να είσαι γυναίκα και να δουλεύεις πίσω από το μπαρ είναι το γεγονός ότι οι περισσότεροι άντρες συνάδελφοι δεν θα σε αφήσουν να σηκώσεις κάτι βαρύ. Φαντάζομαι είναι ένα σύνδρομο «λευκού ιππότη» το οποίο αν το σκεφτείς είναι κάπως ρομαντικό, αν έχεις γεννηθεί στα 80’s βλέποντας ταινίες του Walt Disney, περνώντας έτσι το μεγαλύτερο μέρος του παιδικού χρόνου. Κάποιοι μπορεί να αντιταχθούν λέγοντας πως είναι μισογυνισμός. Προσωπικά πιστεύω πως όλοι οι άνθρωποι μπορεί να αμφισβητήσουν τα πάντα ανά πάσα στιγμή, οπότε η άποψη περί μισογυνισμού είναι κάτι με το οποίο δεν θα ασχοληθώ στην παρούσα φάση. Κάνοντας μια προσωπική σημείωση, πρέπει να αναφέρω ότι ποτέ δεν ήμουν εκείνη που θα προσπαθούσα να αποφύγω αυτό που καλούμαι να κάνω. Απλά πείτε μου πώς πρέπει να το κάνω –αν δεν ξέρω– και στη συνέχεια για τον Θεό, αφήστε με να το κάνω. Αρκετά όμως με την περιαυτολογία, παρακάτω θα βρείτε μερικά από τα περιστατικά, τις περιπτώσεις, τα αντικείμενα και όλα τα λογικά ή παράλογα που μέσα στα χρόνια με έχουν «τρομοκρατήσει» σε τυχαία χρονικά διαστήματα. Ελπίζω απλά ότι κάποιοι από εσάς σε αυτό το σημείο μπορούν και θα ταυτιστούν με όσα γράφω.
Τα kegs
Σύμφωνα με τη δική μου εμπειρία μια απ’ τις περιπτώσεις που δεν μπόρεσα να απολαύσω το προνόμιο του συναδελφικού “babysitting” ή “manhandling” ήταν η πρώτη φορά που έκανα μόνη μου βάρδια και έπρεπε να σηκώσω κάτι βαρύ. Ένα από τα πιο τρομακτικά πράγματα που έχει χρειαστεί να κάνω κατά τη διάρκεια μιας πολυάσχολης βάρδιας είναι να αναγκαστώ να αλλάξω μόνη μου το βαρέλι μπύρας. Εκτός από το να κουβαλήσω αυτό το τέρας 30 λίτρων, έπρεπε να ξεκλειδώσω το ανθρακικό από το άδειο και να το τοποθετήσω πάνω στο γεμάτο βαρέλι. Πανικοβλημένη όπως ήμουν, το βίδωσα ανάποδα και αυτό, άρχισε να σφυρίζει και να ρίχνει μπύρα παντού, έτοιμο να προκαλέσει το λιγότερο «αιματηρή δολοφονία». Από τότε –δικαίως– κατέκτησα από την ομάδα και τους συναδέλφους μου τη φήμη, ότι ήμουν η bar manager που φοβόταν το βαρέλι μπύρας και όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις, ήμουν θύμα αδιάκοπου –και μεταξύ μας απόλυτα δικαιολογημένου– πειράγματος.
Το Chiffon
Α ναι! Το αναπόφευκτο χαμηλού επιπέδου εργαλείο που καθέ καταξιωμένος bartender καλείται να χρησιμοποιήσει αυτές τις μέρες. Λαμβάνοντας υπόψιν το γεγονός ότι οι barmen είναι chef που δουλεύουν με πάγο αντί για φωτιά, τα chiffon για σαντιγί ή σόδα είναι από τα εργαλεία που θεωρούνται από τα βασικά στη δουλεία μας, αν και πιστεύω ότι η διεύρυνση του νου σας μπορεί να οδηγήσει σε κάτι πραγματικά προοδευτικό. Ωστόσο, λόγω του γεγονότος ότι έχω την επιθυμία να κάνω τη γνώση κτήμα μου, διαβάζοντας για το πως να χρησιμοποιήσω ένα chiffon αναμφισβήτητα με φρίκαρε η ιστορία μίας γαλλίδας food blogger, η οποία χρησιμοποίησε το chiffon για να φτιάξει ο Θεός ξέρει τι, ο Θεός ξέρει πως το «όπλισε», με αποτέλεσμα αυτό το πράγμα να αναποδογυρίσει και να «εκραγεί» στο στήθος της προκαλώντας της άμεση καρδιακή ανακοπή. Με τη γαλλίδα food blogger, να βλέπει τα ραδίκια ανάποδα, αδυντώ να μη την ανακαλώ στη μνήμη μου κάθε φορά που καλούμε να χρησιμοποιήσω αυτό το «δαιμονισμένο» εργαλείο.
Η μηχανή espresso
Διάολε, δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι η μηχανή espresso θα μπορούσε να αποτελέσει απειλή για τη σωματική μου ακεραιότητα, μέχρι τη στιγμή που ένας από τους καλύτερους baristi μας, μου επισήμανε το γεγονός ότι οι μηχανές espresso δεν δουλεύουν με τίποτα περισσότερο από συμπιεσμένο ατμό από καυτό νερό και ότι στην εξαιρετική περίπτωση που το σύμπαν είναι διατεθειμένο να σου «επιτεθεί» μπορούν να εκραγούν προκαλώντας σοβαρές σωματικές βλάβες. Μου θυμίζει το θερμοσύφωνα.
Οι παντογνώστες
Είμαι κοντή, είμαι ένας κοντός άνθρωπος. Τις περισσότερες φορές αναγκάζομαι να στέκομαι στις μύτες των ποδιών μου ώστε να είμαι σίγουρη πως δεν θα «καταπλακωθώ» από το jigger με το οποίο δουλεύω. Οι καλύτεροι των καλύτερων είναι αυτοί που δεν θα περίμεναν μια κλωτσιά στην «πολύτιμη περιουσία τους» όταν κάποιος επιδεικνύει τα προσόντα του μπροστά σου αντί να απολαμβάνει τη φιλοξενία που του προσφέρεις, χαρίζοντας σου ένα «μπουκέτο» από «εγώ ξέρω καλύτερα» και «ήμουν και εγώ bartender», «pre-batching δεν είναι ένας ποιοτικός τρόπος να φτιάχνεις cocktail» «ο πολύς πάγος σημαίνει ότι προσπαθείτε να κλέψετε στη μεζούρα», «τα φλεγόμενα ποτά ισοδυναμούν με πιθανή δηλητηρίαση» και άλλα αντίστοιχα χαριτωμένα τα οποία αυτόματα με βάζουν στη λογική να πρέπει να αποδείξω πως αν και είμαι κοντή ξέρω να φτιάχνω καλά ποτά και ίσως να κλωτσώ ψηλά.
Το απρόσμενο
Ένα από τα αγαπημένα μου θέματα. Τα «απρόσμενα» είναι περιπτώσεις που μπορεί να συμβούν κατά τη διάρκεια μιας βάρδιας που οι περισσότεροι από εσάς σαν ψύχραιμα άτομα που είστε, έχετε αντιμετωπίσει ήπια τις περιπτώσεις φοβίας σας, έχοντας απλά προβλέψει και απορρίψει ρεαλιστικά ότι δεν θα συμβεί τίποτα από αυτά. Εγώ όμως όχι! Ένα πολύ «ωραίο» περιστατικό συνέβη ένα βράδυ Παρασκευής, από αυτά που γίνεται της τρελής στα περισσότερα bars, όταν η μηχανή πάγου γνωστής εταιρείας των 150 κιλών άρχισε να «φτύνει» ένα μπεζ νερό. Σχεδόν «πετώντας» έφτασα κάτω από τη σκάλα στο υπόγειο, όταν μύρισα κάτι που μπορεί να χαρακτηριστεί μόνο ως «ψίθυρος θανάτου». Ανάβοντας τα φώτα συνειδητοποίησα πως ήμουν ως τον αστράγαλο χωμένη σε μια μπεζ κολλώδη λιπαρή ουσία, με μικρά κομμάτια ακαθόριστων πραγμάτων να επιπλέουν γύρω μου. Αργότερα έμαθα πως ένας από τους κεντρικούς σωλήνες νερού είχε φράξει με αποτέλεσμα τα περισσότερα μπαρ της περιοχής να έχουν ακριβώς το ίδιο πρόβλημα. Φανταστικάαα!
Η δημόσια ομιλία
Υπάρχει μια λεπτή γραμμή ανάμεσα στην αμηχανία και τη διασκέδαση όταν πρόκειται για παρουσιάσεις και δημόσιες ομιλίες ελληνιστή public speaking. Τις περισσότερες φορές είναι δύσκολο να κρατήσετε ακμαίο το ενδιαφέρον του κοινού, ακόμα κι αν έσυραν οικειοθελώς το κορμί τους να ακούσουν κάποιον ή κάποια να μιλάει για το οτιδήποτε. Πάντοτε προσπαθώ να αντιμετωπίζω τους φόβους μου, οπότε κάθε φορά που μου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσω δημόσια λέω πάντα ένα μεγαλοπρεπέστατο ΝΑΙ! Δεν είναι όμως τόσο ωραίο ούτε μεγαλοπρεπές όταν 3 λεπτά πριν από την ομιλία μου στο Athens Bar Show το tablet μου αποφασίζει να με προδώσει ζητώντας μου έναν αριθμό pin αντί της βολικότατης σάρωσης των δακτύλων. Έβγαλα όλη την ομιλία με καρδιακούς παλμούς –τέτοιους που μάλλον ο συν παρουσιαστής μου μπορούσε να τους ακούσει– πράγμα που είχε ως αποτέλεσμα να πάρει το clicker από τα χέρια μου καθώς θεώρησε ότι ήταν δύσκολο για μένα να διαχειριστώ και αυτό.
Φιλική συμβουλή μην βάζετε ποτέ το tablet σας κοντά σε μαγνητικό πληκτρολόγιο ή σε μεταλλικό τραπέζι, γιατί ξαφνικά αποκτά προσωπικότητα, η οποία «θα σας επιτεθεί», με άλλα λόγια μπορεί απλά να καταστρέψει συθέμελα, όλα όσα προσπαθείτε να κάνετε! Μία ακόμη χρήσιμη συμβουλή, να εκτυπώνετε και ένα έντυπο αντίγραφο –traditional way– της ομιλίας για καλό και για κακό ή απλά όχι στα tablets.
Οι διαγωνισμοί
Έχω πάντα μια υποκειμενική αίσθηση ότι δεν είμαι/σκέφτομαι εντός πλαισίου όταν πρόκειται να συμμετάσχω σε εταιρικούς διαγωνισμούς. Ανάλογα με τον τρόπο που επιλέγω κάθε φορά να αντιμετωπίσω αυτό το συναίσθημα, μου δημιουργεί είτε μια παρεμποδιστική ποσότητα άγχους είτε με βοηθά να αισθάνομαι μοναδική. Ειλικρινά, το άγχος μου είναι αυτό που αποφασίζει κάθε φορά αν θα πάρει τον καλύτερο εαυτό μου μακριά χτυπώντας την παροιμιώδη αχίλλειο πτέρνα μου, προκαλώντας τα χέρια μου να τρέμουν –πράγμα παράλογο– αν σκεφτείτε πως απλά αναπαράγω αυτό που κάνω κάθε βράδυ μπροστά σε ένα ακροατήριο. Πιστέψτε με, δεν μπορώ να υπολογίζω πόσες βλακείες έχουν γίνει ή ειπωθεί από μεγάλους bartenders ενώ βρίσκονταν μπροστά σε κάποια κριτική επιτροπή. Έβαλα τον εαυτό μου στην κορυφή της λίστας έχοντας κάνει θαυμαστές βλακείες χωρίς καμία απολύτως εξήγηση. Πρώτα απ’ όλα –ένα από τα κορυφαία αγαπημένα μου– είναι το ακόλουθο περιστατικό, που συνέβη ενώ εκτελούσα τη συνταγή μου το μυαλό μου έδωσε εντολή να κρυώσω το mixing tin με πάγο. Τότε ήταν που αποφάσισα με απίστευτη αυτοπεποίθηση να ξεκινήσω να ετοιμάζω το ποτό μου με τον ΑΡΑΙΩΜΕΝΟ πάγο! Ακόμη θυμάμαι να βάζω τη πρώτη δόση αλκοόλ στον διαλυμένο πάγο και μια φωνή να ουρλιάζει μέσα στο κεφάλι μου «ΤΙ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΚΑΝΕΙΣ!» * & ^ ($ &% & $ * &% *% !!»). Ήρθα πέμπτη σε αυτόν τον διαγωνισμό και ακόμη και σήμερα τρέμω κάθε φορά που το σκέφτομαι.
Το σημαντικό είναι να μην υποτιμάτε τον εαυτό σας και αυτό σας το λέω με απόλυτη σιγουριά, καθώς το τελευταίο διάστημα διανύω μια περίοδο γενικευμένης αβεβαιότητας με πολλά ερωτηματικά πάνω από το κεφάλι μου, που με οδηγούν στο να αμφιβάλλω για οτιδήποτε κάνω ή έχω κάνει.
Τέλος, κλείνοντας αυτή την ωδή στις φοβίες, αν μπορούσα να σας δώσω μια συμβουλή είναι να συζητήτατε τις φοβίες σας. Βγάλτε τις από μέσα σας και παραδεχτείτε τους φόβους σας. Εκθέτοντας το αγχος, το φόβο ή τη ντροπή σας, γίνονται –στο μυαλό μου τουλάχιστον– πιο αδύναμα απ’ ό,τι στην πραγματικότητα είναι. Από την εμπειρία μου να σας πω, πως θα υπάρξουν άνθρωποι που θα έρθουν να σας σώσουν όταν παραδεχτείτε ότι φοβάστε. Υπάρχει μια ζεστασιά σε όλο αυτό που με κάνει λιγότερο κυνική καθημερινά.
Πρώτη δημοσίευση: Beer & Bar Magazine, Τεύχος 11 (αγοράστε το τεύχος)
