fbpx

a magazine about beer, spirits & bartending

a magazine about beer, spirits & bartending

Τα χέρια απ’ την Ονδούρα

από Giotis Tsakiris
913 προβολές © Rechitan Sorin

[vc_row][vc_column][vc_column_text]Μπορεί ένα ταξίδι στην Ονδούρα για κάποιους να είναι ένας απλός τουριστικός προορισμός –είναι άραγε τόσο τουριστικός;– για όσους όμως ταξιδεύουμε στη μακρινή αυτή χώρα –όπως και κάθε χώρα του καφέ– με σκοπό να γνωρίσουμε ακόμα καλύτερα το αγαπημένο μας ρόφημα, αποτελεί μία περιοχή με έντονα συναισθήματα και «πολλά κιλά» εκπαίδευσης! Επέλεξα αυτό τον τίτλο, γιατί τα χέρια και η ζωή των ανθρώπων που συλλέγουν τον καφέ από τα δέντρα είναι οι δυνατότερες εικόνες. Σας μεταφέρω λοιπόν, τις εικόνες μέσα από αυτές τις λίγες γραμμές, επιλέγοντας να ξεφύγω από τα συνηθισμένα και σας προκαλώ να κάνετε αυτό το ταξίδι.

Μία μεγάλη κουβέντα και ένα μακρύ ταξίδι μέσα στη ζώνη του καφέ, ανάμεσα στον Τροπικό του Καρκίνου και τον Τροπικό του Αιγόκερω. Κάπου εκεί βρίσκεται η Ονδούρα, όπου ξεκίνησε ένα καταπληκτικό ταξίδι και εκπληρώθηκε ένα όνειρο ζωής. Για κάποιον είναι όνειρο και ταξίδι ζωής, το να δει και να ζήσει όλα όσα διάβαζε στα βιβλία και έβλεπε στο διαδίκτυο.[/vc_column_text][vc_column_text]

[/vc_column_text][vc_column_text]Το να δει κανείς από κοντά τι είναι ο καφές, που παράγεται, πως επεξεργάζεται και συνάμα σε όλα αυτά να μπορεί να συμμετέχει, είναι κάτι το μοναδικό. Όραση, αφή, οσμή και γεύση δημιουργούν μία απίστευτη ροή συναισθημάτων την οποία και εύχομαι όλο και περισσότεροι άνθρωποι να καταφέρουν να ζήσουν.

Μία εικόνα χίλιες λέξεις, όπως λέει και ο λαός μας. Ένας διαγωνισμός καφέ, στον οποίο έλαβα μέρος και κέρδισα, εκπλήρωσε το δικό μου όνειρο. Να επισκεφθώ μία από τις χώρες παραγωγής καφέ, την Ονδούρα. Αυτό το υπέροχο όνειρο ξεκίνησε από το χωριό Santa Barbara της Ονδούρας, ο οποίος ήταν ο τόπος διαμονής μας.

Ένα χωριό φτωχικό τολμώ να πω, διότι η δουλειά των farmers, δεν ανταμείβεται όσο θα έπρεπε, παρόλα αυτά οι άνθρωποι παραμένουν χαρούμενοι, χαμογελαστοί και ευδιάθετοι. Τα πολύχρωμα σπίτια τους, αντικατοπτρίζουν τη χαρά την οποία εκπέμπουν και έχουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Κατοικίες φτιαγμένες εξολοκλήρου από τους ίδιους, στις αυλές των οποίων υπάρχει βέβαια και ο καφές, ο οποίος στεγνώνει με φυσικό τρόπο, με τον ήλιο και το άρωμα του να υπάρχει σε όλο το περιβάλλον.

Τα πιτσιρίκια τρέχουν ανέμελα και να φωνάζουν σε όλους τους τουρίστες “hola” μια τοπική λέξη που δηλώνει χαιρετισμό και σημαίνει «γεια». Αφού ανταποδώσαμε στο χαιρετισμό συνεχίσαμε την πορεία μας για τα 2.000 μέτρα υψόμετρο, όπου βρισκόταν η φάρμα στην οποία ήμασταν καλεσμένοι.

Η διαδρομή ήταν καταπληκτική, η φύση πρωταγωνιστούσε παντού δίπλα μας γεμάτη καφεόδεντρα, μπανανιές, αλλά και δέντρα με ανανάδες. Αυτά είναι τα κύρια δέντρα ανάμεσα στα οποία φυτεύονται τα μαγικά δεντράκια για να προστατεύονται από τις μεγάλες βροχές αλλά και τους μεγάλους καύσωνες της περιοχής. Όταν φτάσαμε στον προορισμό μας, η θέα ήταν:

Κ-Α-Τ-Α-Π-Λ-Η-Κ-Τ-Ι-Κ-Η!

Πίσω μας τα βουνά και μπροστά μας να ανοίγεται η θάλασσα. Τα καφεόδεντρα, εννοείται αμέτρητα! Το επόμενο βήμα ήταν να μπούμε ανάμεσα στα δεντράκια να κάνουμε “picking” όπως λέγεται ο όρος συλλογής του καφέ με το χέρι. Πρόκειται για τον πιο ακριβό και χρονοβόρο τρόπο, με τον οποίο μαζεύουμε σίγουρα μόνο τα καλά κεράσια –έτσι λέμε τον καρπό του καφέ– και δεν τραυματίζουμε το δέντρο μας.

Γευτήκαμε τον πολύτιμο αυτό καρπό και μυρίσαμε τα άνθη, τα οποία μοιάζουν με το άνθος του γιασεμιού. Μάθαμε από πρώτο χέρι ότι η ζωή ενός αγρότη δεν είναι καθόλου εύκολη και καθόλου κερδοφόρα. Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο προσπαθούν οι τοπικοί συνεταιρισμοί να έχουν απευθείας συναλλαγές με τους επαγγελματίες του χώρου, τους micro-roasters και με όσους ενδιαφέρονται να αγοράσουν καφέ. Συχνά γίνονται ανάλογα ταξίδια από ανθρώπους που ασχολούνται με τον καφέ για να επιτευχθούν τέτοιες επαφές με τις διάφορες φάρμες.

Δεν υπάρχει ημέρα που να μην βρεθούν ανάμεσα στην μεγάλη αγάπη τους, τον καφέ. Από την ανατολή μέχρι τη δύση του ηλίου εργάζονται. Παρακολουθούν τους καρπούς, τα φύλλα για ζιζάνια και αρρώστιες και γενικά διατηρούν συνεχώς καθαρό το χώρο γύρω από τα δέντρα. Την επόμενη μέρα πήγαμε να δούμε τις διαδικασίες που ακολουθούν τη συλλογή του καφέ. Την αποφλοίωση, το πλύσιμο και το στέγνωμα του. Παρακολουθήσαμε τη διαδικασία ενός washed καφέ και φυσικά τις φλούδες του κερασιού οι οποίες συλλέγονται για να γίνει το λεγόμενο cascara. Τέτοια χέρια έχω δει ξανά στην ελληνική ύπαιθρο. Κυρίως από μεγαλύτερης ηλικίας ανθρώπους του μόχθου. Όπως και αυτοί, οι άνθρωποι του μόχθου ζουν δύσκολα για εμάς, που απολαμβάνουμε τις πολυτέλειες και ανέσεις της αστικής ζωής, εμείς όμως δεν είμαστε τόσο κοντά στη φύση και τόσο ανθρώπινοι. Κομμένα, χαραγμένα, τραυματισμένα, αλλά εκεί, να μαζεύουν, να καθαρίζουν και να μην σταματούν. Αυτά είναι τα χέρια στην Ονδούρα.

Αφήνοντας όλο αυτό το μαγευτικό κόσμο του καφέ πίσω μου, θα έχω να θυμάμαι πάρα πολλά. Μα ιδίως τα χέρια και εκείνους τους ανθρώπους.

Οι επόμενες ημέρες μπορώ να πω πως πέρασαν αρκετά γρήγορα και αυτό γιατί τα σεμινάρια και οι γευσιγνωσίες που κάναμε είχαν μεγάλο ενδιαφέρον. Τα σεμινάρια τα οποία παρακολουθήσαμε ήταν πιστοποιημένα από τον S.C.A. (Specialty Coffee Association) για το πρόγραμμα του Coffee Diploma, οπότε οι εμπειρίες πολύτιμες όπως:

  • Το Green Coffee, στο οποίο μάθαμε για την παραγωγή του καφέ, την επεξεργασία, για τις διαδικασίες ταξινόμησης, μεταφοράς, αποθήκευσης και άφιξης στον προορισμό.
  • Το Roasting δηλαδή το καβούρδισμα του καφέ.
  • Τα Sensory Skills. Στο κομμάτι αυτό, μάθαμε τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τα αρώματα και τα γευστικά χαρακτηριστικά του καφέ και πως να τα αξιολογήσουμε.

Όταν αρχίσαμε να ψήνουμε τον υπέροχο αυτό καρπό, η αίθουσα πλημμύρισε με αρώματα. Τα cupping bowls πήραν τη θέση τους στο τραπέζι, δίπλα στα ειδικά κουτάλια (cupping spoons). Τα δείγματα τα οποία δοκιμάσαμε μέσα σε 4 μέρες, ήταν πάνω από 50 και είχαν έρθει στο εργαστήριο από άλλους μικρούς καλλιεργητές για να αξιολογηθούν από τους ειδικούς της φάρμας, στον κατάλληλα διαμορφωμένο χώρο. Οι περισσότεροι καφέδες ήταν καταπληκτικοί με σκορ από 85 και πάνω.

Καθώς σας παραθέτω όλο αυτό το κείμενο, αναπολώ εκείνες τις υπέροχες στιγμές που έζησα. Αφήνοντας όλο αυτό το μαγευτικό κόσμο του καφέ πίσω μου, θα έχω να θυμάμαι πάρα πολλά. Μα ιδίως τα χέρια και εκείνους τους ανθρώπους.

Κλείνοντας θα ήθελα να επισημάνω την μεγάλη μας προσοχή στην επιβίωση όλων αυτών των ανθρώπων που βρίσκονται εκεί, καθημερινά μέσα στα χωράφια να μοχθούν, ώστε να μπορούμε να απολαύσουμε εμείς τους κόπους τους, τον υπέροχο καφέ από την Ονδούρα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]

Πείτε μας τι σκέφτεστε

* By using this form you agree with the storage and handling of your data by this website.