Η στήλη VERSUS φιλοξενεί διαξιφισμούς μεταξύ αποσταγμάτων, εκ των οποίων το ένα είναι πάντοτε το gin. Αυτή τη φορά, σημειώνουμε διαφορές και ομοιότητες ανάμεσα σε gin και rum.
Αν σας έλεγαν να διαλέξετε μόνο μια χώρα, για να επισκεφθείτε, στην προσπάθειά σας να «εξερευνήσετε» το παρελθόν του ρουμιού, πιθανότατα αυτή να ήταν η Κούβα. Ωστόσο, είμαι σίγουρος ότι οι λέξεις Τζαμάικα, Μαρτινίκα, Δομινικανή Δημοκρατία, Πουέρτο Ρίκο, Τρινιντάντ, Μπαρμπέιντος, Γουιάνα και Αγία Λουκία, σας φέρνουν, επίσης, στο νου –εκτός από ρυθμούς σάλσα– το θρυλικό ποτό, το ρούμι. Παρομοίως, παρότι το τζιν, έχει ταυτιστεί με τους Λονδρέζους, οι Ολλανδοί και οι Ισπανοί, αποτελούν, εξίσου, μέρος της κουλτούρας αλλά και της ιστορίας του “juniper spirit”.
Παραλληλίζοντας, με άξονα τον χρόνο, τις πρωταγωνιστικές ύλες για το ρούμι και το τζιν, οι ιστορικοί αναφέρουν ότι: πριν ακόμα από την εποχή, που ο Χριστόφορος Κολόμβος, ανακάλυψε τις Αντίλλες και εισήγαγε το ζαχαροκάλαμο (1493), ο Ολλανδός ποιητής Jacob van Maerlant, στο έργο του «Ανθοφορία της Φύσης» (1269), έδινε έμφαση στις ευεργετικές –για τον άνθρωπο– ιδιότητες των juniper berries, όταν εμβαπτίζονται και βράζονται σε κρασί.
Βεβαίως, θα πρέπει στο σημείο αυτό, να κάνουμε σαφές πως όταν μιλάμε για πρώτη ύλη στο ρούμι, εννοούμε το ζαχαροκάλαμο, του οποίου ο χυμός υφίσταται αλκοολική ζύμωση. Έπειτα, το ζυμωμένο προϊόν εισάγεται στον αποστακτήρα για να ακολουθήσει η απόσταξη. Από την άλλη, ο καρπός αρκεύθου δεν υφίσταται ζύμωση. Οι καρποί όμως προστίθενται μέσα στον αποστακτήρα, καθώς εμβαπτίζονται, βράζουν και –μαζί με επιπλέον βοτανικά στερεά– δανείζουν τις αρωματικές τους αρετές στο μέχρι προηγουμένως αδιάφορο, άχρωμο, άοσμο και υψηλά αλκοολικό υγρό.
Οι θάλασσες και τα πλοία, μαζί με τους ναύτες και τους αξιωματούχους τους, πλαισιώνονταν πάντοτε από ιστορίες με γενναίες ποσότητες από ρούμι και τζιν. Ποιος μπορεί να σκεφτεί έναν πειρατή χωρίς μπουκάλι ρούμι ή έναν αξιωματούχο του Βασιλικού Ναυτικού (Royal Navy) χωρίς να απολαμβάνει το (πολυτελές) τζιν; Θυμηθείτε ότι οι ναύτες που αραίωναν το ρούμι με χυμό λεμονιού και ζάχαρη, έπιναν ένα πρώτης τάξης cocktail, που τους προστάτευε από το σκορβούτο, το Grog. Παρομοίως, θα έχετε ίσως ακούσει για το Dutch Courage, σύμφωνα με το οποίο, οι θαλασσοπόροι του Βασιλικού Ναυτικού έπαιρναν θάρρος για την αντιμετώπιση του εχθρού πίνοντας τζιν.
Επιπρόσθετα, το ρούμι με το τζιν, είναι τα μοναδικά ποτά που εξαιτίας της ενσωμάτωσης τους στη ζωή των ναυτικών, κυκλοφόρησαν (και κυκλοφορούν) σε επιπλέον «εκδόσεις» που ονομάζονται “Navy Strength”, λόγω της υψηλής τους περιεκτικότητας σε αλκοόλ (πάνω από 57% abv). Δεν πρέπει να παραλείψουμε, ωστόσο, να αναφέρουμε ότι τόσο το τζιν όσο και το το ρούμι, πρέπει βάση νόμου να έχουν ελάχιστη περιεκτικότητα σε αλκοόλ 37,5%.
Για το Gin, το «αλκοόλ βάσης» μπορεί να προέρχεται από οποιαδήποτε πρώτη ύλη (σιτηρά, σταφύλια, πατάτα κλπ), αλλά συνήθως αυτό που χρησιμοποιείται είναι το ουδέτερο απόσταγμα σιτηρών (neutral grain spirit). Στο ρούμι τα πράγματα είναι πολύ πιο συγκεκριμένα, καθώς η πρώτη ύλη θα πρέπει να προέρχεται από το ζαχαροκάλαμο, είτε από το χυμό του ή (συνηθέστερα) από μελάσα.
Πρώτη δημοσίευση: Beer & Bar Magazine, Τεύχος 10 (αγοράστε το τεύχος)
