Όλοι μεγαλώνοντας έχουμε την απορία τι θα κάνουμε στη ζωή μας. Αυτό για εμένα ήταν κάτι εύκολο ή έτσι νόμιζα τότε. Το πρώτο μου ερέθισμα για δημιουργία ήρθε βλέποντας σε αρκετά νεαρή ηλικία τον πατέρα μου να μαγειρεύει. Μου άρεσε τόσο η εικόνα του άντρα στη κουζίνα όσο και το ότι η μισή μου οικογένεια ήταν μάγειρες στο επάγγελμα. Έτσι λοιπόν άρχισα να μαγειρεύω από μικρός, σπούδασα και δούλεψα ως μάγειρας αλλά κάτι μου έλειπε.
Μια μέρα μια γνωστή μου με κάλεσε στο τηλέφωνο αν ενδιαφέρομαι να καλύψω μια βάρδια σε μια επιχείρηση. Τότε δούλευα ήδη στο Κολωνάκι αλλά δέχτηκα. Όταν πήγα στον χώρο πρόσεξα μια μεγάλη γκάμα ποτών και μπύρας, άγνωστα όλα τότε για εμένα. Ξεκινώντας να δουλεύω στην κουζίνα της επιχείρησης πήγα στο μπαρ να ζητήσω λίγο κονιάκ για μια συνταγή. Στο μπαρ υπήρχαν βότανα, μπαχαρικά και άλλες «μαγειρικές ύλες» που μου γέννησαν απορίες πως παντρεύονται οι δυο κόσμοι μας. Ρωτώντας όλη την ώρα τους συναδέλφους στο μπαρ λάμβανα την απάντηση: «Όλα αυτά θέλουν διάβασμα».
Στρώθηκα για κάποιο άγνωστο λόγο. Δίψαγα να τα μάθω όλα. Διάβασα πιο πολύ και από τις πανελλήνιες, πιο πολύ και από την μαγειρική. Πραγματικά δε θυμάμαι ποτέ τον εαυτό μου να θέλει να διαβάσει και πόσο μάλλον να θέλει να τα μάθει όλα! Μια και στην μαγειρική είχα τις βάσεις από πριν, μου ήταν εύκολο όταν μπήκα στο χώρο, αλλά έπρεπε να ξεκινήσω από το μηδέν. Ξεκίνησα μαθαίνοντας πρώτα τον καφέ και μετά κάποιες βασικές γνώσεις στο cocktail και την μπύρα.
Ο καιρός πέρασε, το κενό που ζητήθηκε να καλύψω στην κουζίνα δεν υπήρχε πλέον. Αλλά εγώ δεν ήθελα να αποχωρήσω, γιατί όλα αυτά μου φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα. Είχα αποφασίσει να ζητήσω την ευκαιρία μου πίσω από το μπαρ. Να βοηθήσω, να βλέπω, να μαθαίνω. Έτσι νόμιζα, μέχρι που ανακάλυψα τι ακριβώς μου έλειπε: Η επικοινωνία με τον πελάτη! Το να μαθαίνω τι πραγματικά χρειάζεται, να «πλάθουμε» και να δημιουργούμε μαζί και ύστερα να βλέπω την ευχαρίστηση στο βλέμμα του. Ανεκτίμητο! Ήταν ακριβώς αυτό που χρειαζόμουν για να πάρω την απόφαση να ξεκινήσω από το μηδέν μια καινούργια πορεία στον χώρο της εστίασης, δίχως να αλλάξω 100% χώρο εργασίας.
Ζήτησα να με βάλουν πίσω από το μπαρ και στην επιχείρηση που δούλευα στο Κολωνάκι. Είμαι πλέον σίγουρος, από αυτά που έχω δει, ότι η πειθαρχία της κουζίνας με βοήθησε πάρα πολύ στο να προχωρήσω γρήγορα στη «ζωή» που ξεκίνησα πίσω από τα bars. Κάνοντας ένα ταξίδι στην Σάμο να δω φίλους μου, έβαλα ένα στοίχημα ότι αν με πάρουν για δουλειά στο μαγαζί που πίναμε καφέ εκείνη τη στιγμή θα έμενα. Η περιφέρεια τότε ήταν πιο εύκολη για δουλειά, οπότε μέσα μου δε με χάλαγε η ιδέα να ασχοληθώ με μια νέα πρόκληση, που φαινομενικά ήταν εύκολη. Ζήτησα δουλειά για ένα στοίχημα και την επόμενη μέρα επέστρεψα, μάζεψα τα πράγματα μου και ταξίδεψα πίσω στο νησί να ξεκινήσω τα πρώτα μεγάλα για εμένα βήματα. Έμεινα ενάμιση χρόνο! Όσο περνούσε ο καιρός αυξάνονταν και οι ευθύνες μου, γεγονός που ήταν πολύ challenging! Ο εργοδότης μου ξεκίνησε μια ακόμα επιχείρηση και μαζί με την βοήθεια μου που ανέλαβα υπεύθυνος μπαρ, τα πάντα κυλούσαν γρήγορα και καλύτερα από ότι τα περίμενα ή είχα φανταστεί. Κάθε μέρα παθιαζόμουν και περισσότερο που η ονειρεμένη δουλειά για εμένα αποδίδει καρπούς!
Πέρασε ο καιρός οι φίλοι πήραν το πτυχίο και αποφασίσαμε να επιστρέψουμε όλοι. Έφυγα και εγώ, έτοιμος πλέον για ένα καλό μπαρ στην Αθήνα. Αναζητούσα δουλειά σε ένα cocktail bar έχοντας κάνει αρκετά σεμινάρια και διαβάσει τόσο πολύ για το πάθος μου, τα cocktail. Mε δεχτήκαν σε ένα cocktail bar της γειτονιάς μου. Ξεκίνησα να δουλεύω σίγουρα σε άλλο επίπεδο, αλλά προσαρμόστηκα γρήγορα. Εκείνο που μου έλειπε για να προχωρήσω κι άλλο ήταν η πραγματική γνώση, μεταλαμπαδευόμενη από έναν άνθρωπο που θα μου μάθαινε επιπλέον πράγματα και την καλλιέργεια της γεύσης στο χώρο του αλκοόλ.
Γνώρισα σαν πελάτη και τον άνθρωπο που με έκανε ότι είμαι τώρα πίσω από το μπαρ. Ο Σταυρός Γαϊτανάρος είναι εκείνος που μου έμαθε τι σημαίνουν πραγματικά όσα αναγράφοντα στην ετικέτα από ένα απόσταγμα, πώς να συνθέτω ένα cocktail, την όλη φιλοσοφία και μου έδωσε τις βάσεις για να φύγουμε μαζί στη Μύκονο όπου δουλέψαμε μαζί μια σεζόν. Σχολείο καθημερινό για μένα. Διπλά του μάθαινα όλη τη φιλοσοφία του tending, της κινησιολογίας ενός bartender πίσω από το μπαρ και του perfect serving. Πλέον στεκόμουν πλήρως στα ποδιά μου.
Επιστρέφω πάλι στην Αθήνα και εργάζομαι μέχρι το 2016 στο Ζωγράφο. Με βρίσκει πωλητής της εταιρείας “Kafea Terra” και καταλήγω αρχές του 2017 να εργάζομαι ως brand ambassador για την σειρά σιροπιών “Routin 1883”. Πλέον γυρνώ την Ελλάδα και άλλες χώρες για να κάνω αυτό που ήθελα πολύ να μου προσφέρουν όταν ξεκινούσα. Να μεταλαμπαδεύω τις γνώσεις και εμπειρίες που αποκόμισα στους πειραματισμούς μου,την χαρά της δημιουργίας ενός cocktail, τις γνώσεις που έχω αναπτύξει μέσω της Routin και με το προσωπικό μου διάβασμα πλέον στο τομέα των σιροπιών.
Δεν το κρύβω, μου λείπει να είμαι πίσω από το μπαρ κάθε μέρα, όλη μέρα. Δεν χάνω όμως ευκαιρία είτε μέσω κάποιου διαγωνισμού ή εξαιτίας κάποιου event με τον οίκο που εκπροσωπώ. Μέσα από την χαρά μου στην επικοινωνία με τον πελάτη έγιναν όλα αυτά και όσο μπορώ θα συνεχίσω! Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να αγαπάς τη δουλειά σου. Έτσι δε θα δουλέψεις ποτέ θα είσαι πάντα ελεύθερος και παθιασμένος σε αυτό που σου αρέσει να κάνεις!
