«Κάνε αυτό που αγαπάς και δεν θα χρειαστεί να δουλέψεις πότε!» Αυτή η συμβουλή προτροπή είναι κάτι που ισχύει για αρκετούς επαγγελματίες του κλάδου μας και σίγουρα ένα μέρος εφαρμόζεται στο φεστιβάλ ΒΚΧΣ (βακχες).
Το ιδιότυπο φεστιβάλ κρασιού ΒΚΧΣ, ήταν μια διοργάνωση της κάβας Mr Verigo. Σε έναν ιδιαίτερο, βιομηχανικό χώρο απόλυτα ταιριαστό με τη φιλοσοφία της εκδήλωσης, το «Ρομάντσο», πραγματοποιήθηκε την 1η Μαρτίου, το φεστιβάλ ΒΚΧΣ. Σκοπός του ήταν να προσδιορίσει στο κοινό τι σημαίνει κρασί για τους ίδιους τους διοργανωτές και τους δημιουργούς του. Το κοινό που επιχειρούσε να προσελκύσει ήταν πιο εναλλακτικό από το σύνηθες, επιθυμία ήταν να το εισάγει στη φιλοσοφία της φυσικής παραγωγής κρασιών ήπιας οινοποίησης, αποτέλεσμα της οποίας είναι τα γνωστά ως «βιοδυναμικά κρασιά». Το ΒΚΧΣ δεν ήταν ένα απλό φεστιβάλ, ήταν ένα πολυπολιτισμικό δρώμενο που μας έκανε να ξεφύγουμε από τις κλασικές στημένες εκθέσεις κρασιού.
Το ΒΚΧΣ διέθεται όλο το πακέτο! Κρασί, μουσική, ομιλίες και party. Συμμετείχαν δεκατέσσερα οινοποιεία από κάθε γωνιά της Ελλάδας. Από την Αττική, τη Γουμένισσά, τη Ξάνθη, τη Κεφαλονιά μεταξύ άλλων Με ομιλίες σε «χαλαρό» περιβάλλον που σκοπό είχαν κυρίως το διάλογο και την ανταλλαγή απόψεων και όχι τη δημαγωγία, με παραγωγούς παθιασμένους και πρόθυμους να μιλήσουν για τα προϊόντα τους και τις τεχνικές που χρησιμοποιούν. Μουσική από Live μπάντες και Dj set, έπαιζε καθ’ όλη τη διάρκεια του φεστιβάλ. Οι διοργανωτές του χρησιμοποίησαν την αγάπη τους για το κρασί σαν ένα μέσο δικτύωσης φέρνοντας επαγγελματίες και απλούς λάτρεις του κρασιού κοντά σε αυτό.
Στις ώρες που περιηγήθηκα στο χώρο του Ρομάντσο, πέρασα σχεδόν από όλους τους παραγωγούς και δεν μπόρεσα να μην ξεχωρίσω ορισμένους απ’ αυτούς καθώς και κάποια από τα προϊόντα τους. Φυσικά και θα τα μοιραστώ μαζί σας.
Πρώτο από τις επιλογές μου, το οινοποιείο Σκλάβου από τη Κεφαλονιά, συγκεκριμένα το Μεταγειτνίων από Βοστιλίδη. Δοκιμάζοντας το νιώθουμε την έντονη φυσική οξείδωση, η οποία όμως του προσδίδει ένα δικό του χαρακτήρα. Από το ίδιο οινοποιείο ξεχώρισα και τον Ευφράνωρ με χαρμάνι Μοσχατέλλας (Μοσχάτο), Βοστιλίδι και Ζακυνθινό ενώ δοκίμασα και μια εξαιρετική Ρόμπολα, ΠΟΠ της Κεφαλονιάς από το 1982, ενώ είναι ο μόνος ελληνικός οίνος ΠΟΠ που παίρνει το όνομά του όχι από την περιοχή, αλλά από την ποικιλία.
Από το οινοποιείο Ζαφειράκης στον Τύρναβο, οι οποίοι αναβιώνουν την παραδοσιακή ποικιλία Λιμνιώνα παλαιωμένη σε αμφορέα, ξεχώρισα το «Παλαιόμυλο», στην ερυθρή εκδοχή του.
Δοκίμασα, επίσης, τους εξαιρετικούς αφρώδης οίνους, παραγόμενους με την παραδοσιακή μέθοδο Brut Cuvée method traditional –τρόπος με τον οποίο παράγεται και η σαμπάνια– από το οινοποιείο Καρανίκα.
Ξεχώρισα, από το οινοποιείο Ανατολικός στη Ξάνθη το Natural Orange Wine με Ασύρτικο και Μαλαγουζία (στέμφυλλα), το οποίο περνάει μια μακρά ζύμωση σε αμφορέα, ενώ ωριμάζει επίσης σε αμφορέα για 270 ημέρες.
Τελευταίο άφησα αυτό που μου άρεσε περισσότερο και ήταν το “The Knack”. Eνα κρασί του Χρήστου Κουλουριώτη, μια φυσική προσέγγιση ενός λευκού Chardonnay, από αμπελώνες στα Γεράνια Όρη στην περιοχή των Μεγάρων.
Δεν ήταν μόνο όμως μόνο αυτά. Προσπάθειες εξαιρετικές, άνθρωποι με μεράκι και αγάπη γι’ αυτό που κάνουν, με έκαναν να νιώσω πως πρέπει να παραμένουμε ρομαντικοί για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε με αυτές τις πρακτικές. Να αγαπάμε αυτό που κάνουμε και την αγάπη αυτή να τη μεταφέρουμε και στο τελικό προϊόν.
Εκ του αποτελέσματoς κρίνονται όλα! Και με αυτό θα κλείσω αναμένοντας την επόμενη διοργάνωση ΒΚΧΣ με την ελπίδα να δω περισσότερους παραγωγούς και να γευτώ κρασιά που να μου μείνουν αξέχαστα!