Οι περίεργες ιστορίες στην ζωή κάθε ανθρώπου είναι πολλές. Αρκετές στιγμές έχουμε νιώσει ότι κάτι γίνεται για κάποιο λόγο. Άλλες πάλι νιώθουμε ότι έχουμε ένα όνειρο το οποίο πρέπει να κυνηγήσουμε. Αναζητούμε, συνθέτουμε, προσπαθούμε. Κάπως έτσι ξεκίνησε ο Ορέστης Θεριανός την βόλτα του στην ζυθοποιία.
Η ενασχόλησή μου με την μπύρα ξεκινάει πριν περίπου δέκα χρόνια όπου στην Ελλάδα δεν έχει διαδοθεί ακόμα το craft κίνημα. Οι μπύρες που πίνουμε στις μπυραρίες είναι οι κλασικές Weiss, βελγικές μοναστηριακές άντε και κάποιες τσέχικες Pils. Στα ίδια στυλ κινούνται και τα πρώτα κιτάκια οικοζυθοποίησης που δοκιμάζω να φτιάξω σπίτι, χωρίς μεγάλη επιτυχία ομολογουμένως, αλλά με μεγάλη περηφάνια.
Δοκιμάζοντας τις πρώτες IPA’s και Pale Ales που έρχονται στην Ελλάδα το ενδιαφέρον μου αναζωπυρώνεται και περνώντας σίγα σιγά στο all grain μπαίνω σε ένα κυνήγι διαρκούς βελτίωσης του εξοπλισμού και αναζήτησης πληροφορίας. Οι πατέντες δίνουν και παίρνουν: θερμοστάτες σε ψυγεία, ντουζιέρες, καζάνια, διοξείδια κτλ.
Το βασικότερο πρόβλημα όμως είναι η έλλειψη πληροφορίας. Υπάρχουν μόνο ένα ή δύο ελληνικά blog που οι Έλληνες homebrewers γράφουν για τη δουλειά τους ή λύνουν απορίες αλλά δεν είναι αρκετά. Με τη διάδοση του homebrewing αυξάνονται εκθετικά οι ελληνικές και ξένες διαδικτυακές πηγές και ταυτόχρονα πληθαίνουν και οι πρώτες ύλες ζυθοποίησης που μπορούν να φτάσουν στα χέρια σου. Όταν κάποια στιγμή φτάνω στο σημείο να διαβάζω περισσότερα επιστημονικά papers για τη ζυθοποίηση απ’ ότι για τη διπλωματική μου στη σχολή, συνειδητοποιώ ότι το έχω πάρει σοβαρά.
Την ίδια εποχή ο ένας εκ των τριών της Strange Brew, ο Γιώργος, έχει ξεκινήσει μεταπτυχιακό στη ζυθοποιία και μαζί με τον Αντώνη που έχει και αυτός τη δική του πορεία στο homebrewing, ξεκινάμε πλέον να βράζουμε σαν ομάδα αλλά και να πίνουμε ό,τι μπορούμε να βρούμε από καινούριες για εμάς και δυσεύρετες τότε μπύρες. Βράζουμε ασταμάτητα πολλά διαφορετικά είδη μπύρας σε πολλές παραλλαγές. Μέσα από τα πειράματα, μας λύνονται πολλές απορίες, δημιουργούνται ακόμα περισσότερες και αυτές οι -μεταφορικές και κυριολεκτικές- ζυμώσεις μας κάνουν διαρκώς καλύτερους. Σε αυτό το στάδιο οι συνταγές μας και η εκτέλεσή τους έχουν φτάσει σε πολύ κάλο επίπεδο και ενώ μέχρι τότε κάναμε μόνο θεωρητικές συζητήσεις και σχέδια για επαγγελματική ζυθοποίηση τώρα πια το έχουμε πάρει απόφαση και βάζουμε μπρος.
Η πρώτη σκέψη είναι για δικό μας ζυθοποιείο αλλά το κόστος επένδυσης μας σταματάει και αποφασίζουμε να ξεκινήσουμε ως gypsy brewers. Παίρνουμε σβάρνα τα ζυθοποιεία που βρίσκονται κοντά στην Αθήνα και τελικά βρίσκουμε φιλοξενία στη Λακωνική Ζυθοποιία. Το άγχος της πρώτης βρασιάς είναι τεράστιο, μιας και μόνο ο Γιώργος είχε κάποια επαγγελματική εμπειρία, αλλά τελικά το αποτέλεσμα μας δικαιώνει. Ταυτόχρονα και ενώ δεν έχουμε ιδέα από marketing, γραφιστικά και οτιδήποτε σχετικό με την επαγγελματική παρουσία μιας μπύρας ξεκινάμε να στήσουμε το προϊόν μας. Επινοούμε και διαγράφουμε διαρκώς ιδέες και ονόματα, ο γραφίστας μας τραβάει τα μαλλιά του με αυτά που του ζητάμε, αλλά και σε αυτό το ζήτημα αυτό που διαμορφώνεται μας ικανοποιεί απολύτως.
Τα πράγματα έχουν πάρει το δρόμο τους και με περισσότερη αυτοπεποίθηση πια βράζουμε και τη δεύτερη συνταγή μας, ενώ η τρίτη είναι αυτή τη στιγμή στα καζάνια και ζυμώνει. Έχοντας μπει πια στον κόσμο της ζυθοποίησης γνωρίζουμε άλλους ζυθοποιούς, ανταλλάσσουμε απόψεις και ιδέες και σχεδιάζουμε τα επόμενα βήματα μας με βασικό γνώμονα να φέρουμε στο προσκήνιο ακόμα περισσότερα και «παράξενα» είδη μπύρας. Έχουμε γίνει βέβαια οι κουραστικοί τύποι που εκνευρίζουν τους φίλους τους μιλώντας όλη μέρα για μπύρα αλλά δεν το μετανιώνουμε ούτε στιγμή.
